Kury ozdobne silki (kury jedwabiste) - historia, charakter, hodowla

Przywykliśmy sądzić, że drób, a w szczególności kury, hoduje się w dwóch podstawowych celach: pozyskiwanie mięsa i jaj. Tymczasem, coraz większa popularność, jaką cieszą się kury ozdobne silki, każe nieco zweryfikować nasze osądy. Hodowla kur jedwabistych jest najlepszym przykładem na to, że kury mogą towarzyszyć człowiekowi nie tylko w celach konsumpcyjnych, ale również dla towarzystwa. Widok kury silki jedzącej człowiekowi z ręki lub dającej się głaskać swoim właścicielom, nie jest niczym dziwnym. To powszechny fakt – kury jedwabiste mogą być świetnymi przyjaciółmi i wspaniałymi towarzyszami.

Kury jedwabiste – historia i charakterystyka

Zanim przejdziemy do szczegółowego opisu kur jedwabistych, warto dowiedzieć się, skąd wzięło się to charakterystyczne określenie na drób ozdobny. Otóż, kury silki, mają niezwykle puszyste i miękkie upierzenie, w dotyku przypominające jedwab. Stosina ich piór jest lekka, a piórka – niezwykle delikatne. Sprawia to, że głaszcząc kurę ozdobną, możemy odnieść wrażenie, jakbyśmy dotykali najlepszej jakości jedwabiu. A skąd nazwa silki? Ta wzięła się wprost o chińskiej nazwy rasy. Ojczyzną drobiu ozdobnego są Chiny. Rasa kur jedwabistych w tym kraju nazywa się silkie, co oznacza włosy.

Warto wiedzieć, że kury ozdobne Silki charakteryzują się niezwykle przyjaznym usposobieniem. Nie tylko wygląd, ale i charakter tych ptaków sprawi że cieszą się one popularnością na całym świecie. Kury silki nie są trudne w hodowli, ani uciążliwe w codziennych kontaktach. Niezwykle łatwo i równie chętnie uczą się nowych rzeczy i zachowań. Są z natury niezwykle łagodne, dlatego doskonale czują się w towarzystwie małych dzieci, którym z pewności nie zrobią krzywdy. Odpowiednio prowadzone i dobrze wychowane kury ozdobne silki staną się ozdobą każdego gospodarstwa, ale również będą naszymi wiernymi towarzyszami.

Historia drobiu ozdobnego, w szczególności kur jedwabistych, nierozerwalnie związana jest z Chinami. To właśnie na Dalekim Wschodzie, kury ozdobne zaczęto hodować z myślą o tym, by towarzyszyły ludziom. Na ich walorach mięsno-nieśnych koncentrowano się w znacznie mniejszym stopniu. Historia kur ozdobnych w Chinach sięga ponad tysiąca lat.

Do Europy wieści o tej rasie dotarły „dopiero” w średniowieczu, dzięki marynarzom, którzy opowiadali historie od mieszkających na Dalekim Wschodzie krzyżówkach kury z kotem.

W istocie, chodziło im o kury jedwabiste, których miękkie upierzenie przywodziło na myśl porównania z kocią sierścią. Wkrótce, na statkach płynących z Chin do Europy, zaczęto sprowadzać kury ozdobne. Silki cieszyły się coraz większą popularnością, z uwagi na liczne, opisane wcześniej walory. W ten sposób, drób ozdobny na dobre rozpowszechnił się na Starym Kontynencie, a jego popularność trwa aż do dziś.

Kury ozdobne Silki – wygląd

Kury ozdobne nie są zbyt imponujących rozmiarów. W porównaniu do typowych kur niosek, reprezentujących najpopularniejsze rasy, w zwłaszcza do kur mięsnych, są one wręcz drobnej budowy. Zwykle ich średnia waga wynosi ok 1 kilograma. Koguty mogą osiągać 1,5 kg, co i tak nie jest imponującym wynikiem w kurzym świecie. Również pod względem wielkości, kury ozdobne silki charakteryzują się delikatną budową. Mając jednak na uwadze ich głównie estetyczne przeznaczenie, niewielki wzrost i waga nie tylko nie przeszkadzają, ale wręcz dodają uroku. Ciała kur ozdobnych posiadają charakterystyczny kształt. Są bowiem wyraźnie zaokrąglone i mają nisko osadzony tułów.

Co ciekawe, kury ozdobne silki posiadają czarny kolor skóry, co w zestawieniu z białym upierzeniem daje efekt niesamowitego kontrastu. Ciemna pigmentacja stanowi nie tylko hodowlaną ciekawostkę, ale ma również niezwykłe znaczenie w chińskiej kulturze. Kury jedwabiste w Chinach wykorzystywane są często w działania z zakresu medycyny naturalnej. Kury jedwabiste o ciemnej barwie skóry stanowią znaczącą większość, jednak rasa ta uwzględnia także osobniki o pigmentacji białej. Odmiana ta wytworzona została na skutek działań hodowców ras drobiu ozdobnego.

Hodowla kur jedwabistych

Jak wspomniano wcześniej, kury ozdobne silki nie powodują kłopotów hodowlanych. Nie mają specjalnych wymagań, zarówno jeśli chodzi o żywność, jak i zapewnienie im warunków bytowych. Ich niepozorny wygląd być może nie sprawia takiego wrażenia, jednak kury ozdobne są niezwykle odporne na uciążliwe warunki atmosferyczne. Zimno, silny wiatr czy padający deszcz nie stanowią dla nich większej przeszkody. Z punktu widzenia hodowców, istotny jest również fakt, że kury silki posiadają skrzydła, lecz są nielotami. Dzięki temu, nie ma potrzeby stawiania im wysokich ogrodzeń, w obawie przed ucieczką. Kury jedwabiste doskonale radzą sobie w małym ogrodzie o niewielkiej powierzchni. Nie trzeba urządzać im obszernych wybiegów, z powodzeniem poradzą sobie także na ciasnym podwórzu.

Nieśność kur silky

Wydajność nieśna w przypadku kur jedwabistych nie jest imponująca. Kura silka jest w stanie znieść średnio 80-100 jaj rocznie. To sprawia, że w porównaniu z typowymi kurami-nioskami, znoszącymi nawet 250 jajek w ciągu roku, silki wypadają blado. Jednak zdecydowana większość hodowców drobiu ozdobnego w ogóle się tym nie przejmuje, doceniając przede wszystkim estetyczne walory kur jedwabistych. Warto jednak dodać, że jaja od tej rasy kur są równie smaczne, jak jaja niosek. Jednak najczęstszym powodem, dla którego się je zbiera, jest wysiadywanie i powiększanie hodowli. Eksperci podpowiadają, że najlepszą porą na zbieranie jaj na wylęg jest okres luty-kwiecień. Kury silki wykazują wtedy najbardziej intensywną nieśność.

Kury ozdobne silki charakteryzują się niezwykle przyjaznym charakterem i spokojnym temperamentem. Zapewniając im odpowiednie warunki do życia i odrobinę uczucia, z pewnością otrzymamy od nich wiele miłości oraz wspaniałych, wspólnych chwil. To najlepszy dowód, że drób ozdobny charakteryzuje się nie tylko unikatowym wyglądem, ale także wspaniałym charakterem.